Οι ωκεανοί καλύπτουν περισσότερο από τα δύο τρίτα όλης της επιφάνειας της Γης, έτσι ώστε το κράτος και η προστασία του περιβάλλοντος είναι απαραίτητη για την βιωσιμότητα του πλανήτη μας. Παρά την τεράστια σημασία των ωκεανών, είναι υπό πολλές απειλές που θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση χιλιάδων είδη της θαλάσσιας ζωής. Κάποιες από αυτές τις απειλές, θα υλοποιηθεί με τη μορφή με την υπεραλίευση, η προοδευτική απώλεια της βιοποικιλότητας, ή την μόλυνση των ωκεανών.
Η ρύπανση των ωκεανών
Σύμφωνα με το WWF, περισσότερο από το 70% της ρύπανσης των θαλασσών και των ωκεανών προέρχεται από χερσαίες δραστηριότητες, από microplásticos, φυτοφάρμακα, ή απορρίψεις διαφόρων τύπων αποβλήτων, μολυσματικών παραγόντων. Περίπου 200 τόνοι πλαστικών καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς σε όλο τον κόσμο, η πλειοψηφία τους δεν είναι ορατές στην επιφάνεια, αλλά που στο τέλος αποτελούν μέρος της microplásticos. Το microplásticos είναι μικρά πλαστικά κομμάτια περίπου 5 mm σε διάμετρο, η οποία είναι διασκορπισμένα και βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στις θάλασσες και τους ωκεανούς, εκτός από τις χερσαίες επιφάνειες.
Οι διαρροές πετρελαίου είναι μια σημαντική απειλή, όσον αφορά τη ρύπανση των ωκεανών. Αυτό το καύσιμο καταλήγει πολλές φορές στη θάλασσα, ως αποτέλεσμα της υπερχειλίσεις ή διαρροές, ακούσια πλοία μεταφοράς αργού πετρελαίου από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά αυτές οι απορρίψεις επίσης να φτάσετε στη θάλασσα από τις αποχετεύσεις των πόλεων, που αντιπροσωπεύει τη ροή της ρύπανσης πολύ πλούσια.
Μια άλλη από τις απειλές που αντιμετωπίζουν οι ωκεανοί είναι οι απορρίψεις των λιπασμάτων από εκμεταλλεύσεων ή γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Οι ποσότητες αυτές παράγουν ένα φαινόμενο που είναι γνωστή ως ευτροφισμός, η οποία προκύπτει όταν η θάλασσα παρουσιάζει πρόσθετες θρεπτικές ουσίες (αυτές που προέρχονται από τα λιπάσματα) και να προκαλέσει την ανθοφορία μάζα των φυκών, η οποία οδηγεί σε deoxygenation των ωκεανών. Με τη μείωση του οξυγόνου, η θαλάσσια πανίδα απειλείται, και τελικά να εξαφανιστεί, όπως συνέβη πρόσφατα στο Mar Menor.
Η υπεραλίευση και η εκμετάλλευση των ωκεανών
Η επιστημονική κοινότητα ομόφωνα προειδοποίηση σχετικά με τις σοβαρές συνέπειες της υπεραλίευσης αποτελεί για τους ωκεανούς και τις ακτές. Όταν μιλάμε για την υπεραλίευση, αναφερόμαστε στην εξαγωγή της πανίδας και της χλωρίδας της θάλασσας σε ένα ποσοστό που είναι πολύ υψηλή για αυτά τα είδη μπορεί να συμπληρώνεται με έναν φυσικό τρόπο.
Από τα μισά του ΕΙΚΟΣΤΟΎ αιώνα, πολλές χώρες του κόσμου άρχισαν να επενδύσουν μεγάλα χρηματικά ποσά για να αυξηθεί η αλιευτική του ικανότητα, με σκοπό τη βελτίωση της διαθεσιμότητας και της απόκτησης χαμηλότερη προϊόντων ψαριών για να διασφαλίσουν την προσβασιμότητα των καταναλωτών. Ωστόσο, αυτές οι μεγάλες στόλους κατέληξε άσκηση αλιείας, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως επιθετική, κάνοντας χρήση εξελιγμένων μεθόδων, στο ζευγάρι ότι η συντριπτική, για να εξαγάγετε κάθε χρόνο περισσότερα ψάρια στο κάτω χρονικά πλαίσια.
Η πρακτική της ανεξέλεγκτης αλιείας έχει επηρεάσει μεγάλων πληθυσμών της θαλάσσιας άγριας ζωής, αλλά και της χλωρίδας ωκεανό. Για παράδειγμα, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην υπεραλίευση. Σύμφωνα με το National Geographic, τα ψάρια που τρέφονται με φυτά είναι αυτοί που καταφέρνουν να κρατήσει την ισορροπία του οικοσυστήματος, τρώει φύκια και τη διατήρηση της υγιούς κοράλλια και καθαρό. Η μαζική αλιεία αυτά τα ψάρια φυτοφάγα μείωση του πληθυσμού, έτσι που έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή καταστροφή των υφάλων, που τους καθιστά πιο επιρρεπείς σε διαδικασίες όπως η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή.
Επίσης, ορισμένα είδη αλιείας, όπως η αλιεία με τράτες, μπορεί να καταστρέψει τα κοράλλια, όταν είναι εξασθενημένο. Αυτό το είδος της αλιείας, που χαρακτηρίζεται από την έναρξη μεγάλα δίκτυα της θάλασσας για να συλλάβει την ψαριά της ημέρας, ωστόσο, τα δίκτυα αυτά ερημώνουν τα πάντα στο πέρασμά του, έτσι ώστε επιπλέον να μειώσει σημαντικά τον πληθυσμό των ψαριών φακός, επίσης, επηρεάζει το υπόλοιπο της πανίδας των ωκεανών. Για παράδειγμα, είναι κοινό ότι αυτά τα δίκτυα, επίσης, να σύρετε τις θαλάσσιες χελώνες, τα δελφίνια, τα θαλάσσια πτηνά και ακόμη και καρχαρίες.
Μπορούμε να το σταματήσουμε αυτό;
Η Βιώσιμη Ανάπτυξη Στόχος 14: υποβρύχια ζωή, ιδιαίτερα επικεντρώνεται στην φροντίδα και την προστασία των ωκεανών. Όπως τονίζουν τα Ηνωμένα Έθνη: ‘για να Προστατεύσουμε τους ωκεανούς μας πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα. Η θαλάσσια βιοποικιλότητα είναι ζωτική για την υγεία των ανθρώπων και του πλανήτη μας. Θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές πρέπει να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τους πόρους, και θα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή οι κανονισμοί που περιορίζουν πάνω-ψάρεμα ή θαλάσσια ρύπανση’.
Καταπολέμηση της ρύπανσης των υδάτων των ωκεανών και την υπεραλίευση περνά μέσα από την ευαισθητοποίηση των κυβερνήσεων και ιδρυμάτων όλων των χωρών του κόσμου. Τέλος αυτές οι επιβλαβείς πρακτικές που απαιτεί μια σοβαρή πρόταση διεθνείς κανονισμούς κανονιστική απαγορεύουν και ποινικοποιούν, η ρύπανση, η αδιάκριτη των υδάτων και την υπεραλίευση των θαλάσσιων ειδών.
